Uprava je složena i dinamična društvena pojava. Tempo promjena u ovoj oblasti je ubrzan, posebno ako se ima u vidu da uprava sve više postaje organizator i koordinator niza poslova u vezi sa ostvarivanjem egzistencijalnih i razvojnih ciljeva društva.
Kroz izučavanje i usavršavanje iz oblasti Radnog i socijalnog prava unapređuju se znanja iz normativnih, stvarnih i teorijskih oblasti koje proučavaju institute vezane za ova prava.
Radno pravo je naziv za skup pravnih normi kojima se uređuje nastanak, sadržina i prestanak radnog odnosa, kao i pravni položaj subjekata radnog prava. Radno pravo se može definisati i kao grana pozitivnog prava, koja podrazumijeva primjenu pravnih normi i načela sadržanih u radnom zakonodavstvu.
Radni odnos se uspostavlja radi zadovoljenja potreba vlasnika kapitala i vlasnika radne snage. To je odnos koji se zasniva na osnovu ugovora o radu između poslodavca i zaposlenog, kao odnos između pravnih subjekata. Sadržinu pravnog odnosa čine prava i obaveze njegovih subjekata. Status zaposlenog se stiče ispunjavanjem uslova utvrđenih zakonom, a gubi se prestankom radnog odnosa. Poslodavac može biti fizičko ili pravno lice, koje je steklo taj status na način propisan zakonom. Poslodavac može biti privredno društvo, različitog svojinskog i vlasničkog oblika, kao i državni organ. Kao fizičko lice, poslodavac može biti svaki preduzetnik koji za obavljanje svoje djelatnosti mora imati izvršenu registraciju.
Predmet radnog prava je uređivanje prava i obaveza iz radnog odnosa. Rad se može obavljati dvojako – u radnom odnosu i bez radnog odnosa. Rad u radnom odnosu se uspostavlja ugovorom o radu. Rad van radnog odnosa se uspostavlja ugovorom o djelu, ugovorom o zastupanju itd.
